Hz.İSHAK (A.S.)

Hz.İSHAK (A.S.)

Hz. İshak (a.s.) İbrahim (a.s)'in Hz. Sâre'den doğan ikinci oğlu.

Hz. Sâre'nin çocuğu olmadığı için kocasına cariyesi Hacer'i hediye etmiştir. Hz. Hacer Hz. İsmail'i doğurunca, Hz. Sâre üzülmüştür. Hz. İbrahim yüz yirmi yasında Hz. Sâre doksan yasında iken Allah'ın bir lutfu ve mucizesi olarak İshâk (a.s) doğmuştur (bk. Hâkim, Müstedrek, 11, 556).

Kur'an-ı Kerim'de bu olay söyle anlatılır: "And olsun ki, elçilerimiz İbrahim'e müjde ile gelip; "Selâm", dediler. O da "Selâm" dedi ve eğlenmeden gidip kızartılmış bir buzağı getirdi. Onların ellerinin buna uzanmadığını görünce hoşlanmadı ve kalbine bir korku geldi. Onlar "korkma biz lût kavmine gönderildik" dediler. İbrahim'in ayakta duran zevcesi güldü. Biz de ona İshak'ı ardından da torunu Yâkub'u müjdeledik. Kadın "vay, kendim koca bir kari, su zevcimde bir ihtiyar iken ben mi doguracakmışım? Bu doğrusu pek şaşılacak bir iş" dedi. Melekler "ey evin hanımı. Allah'ın rahmeti ve bereketleri üzerinize olmuşken, nasıl Allah'ın isine şaşacaksın. O Hamid ve Meciddir" dediler (Hûd, 11 /73).
Hz. İshak’ın (a.s.) adı Kur’an-ı Kerim’de 17 defa geçer ve hayırlı, salih, ihlasa ermiş kişi diye zikredilir.

HZ. İSHAK’IN (A.S.) ANNE VE BABASI

Hz. İshak (a.s.) Hz. İbrahim’in Sare’den doğan oğludur.

İshâk (a.s)'in tarih kitaplarında anlatılan şemâli şöyledir. Uzun boylu, kara gözlü, buğday benizli, yüzü güzel, konuşması düzgün, saçı, sakalı bembeyazdı. Siret ve sureti babası İbrahim (a.s)'a benzerdi (Hâkim, Müstedrek, 11, 557).

Hz. İshâk'ın Yakub ve 'Iys(Ays) adında iki oğlu olmuştur. Yakub (a.s) daha güzel yüzlü, daha düzgün konuşmalı ve zarafet ve güzelliği daha çok olandı. Ays, Rumların yaşadığı bölgede ikamet etmişti (Hâkim, Müstedrek, ll, 557).

İshâk (a.s) Kur'an-ı Kerim'de de övülmüştür: "Ey Muhammed; güçlü ve anlayışlı olan kullarımız İbrahim, İshâk ve Yakub'u da an! Biz onları âhret yurdunu düşünen samimi kimseler kıldık. Doğrusu onlar bizim yanımızda seçkin, iyi kimselerdir" (Sâd, 38/45-47).
İshâk (a.s) babasının ölümünden sonra Şam bölgesine peygamber olarak vazifelendirilmiş, Allah'u Teâlâ onu seçkin ve hayırlı bir insan eylemiştir.

HZ.İSHAK (A.S.) HANGİ KAVME GÖNDERİLDİ?

Hazret-i İshâk -aleyhisselâm- babasının vefâtından sonra Şam ve Filistin halkına peygamber olarak vazîfelendirilmiş, Allâh Teâlâ onu seçkin ve hayırlı bir insan eylemiştir. Âyet-i kerîmelerde buyrulur:

“Sâlihlerden bir peygamber olarak O’na (İbrâhîm’e) İshâk’ı müjdeledik. Kendisini ve İshâk’ı mübârek(kutlu ve bereketli) eyledik. Lâkin her ikisinin neslinden iyi kimseler olacağı gibi, kendine açıktan açığa kötülük edenler de olacaktır.” (es-Sâffât, 112-113)

Hz.İSHAK PEYGAMBERİN OĞULLARI

İshâk -aleyhisselâm-’ın yaşlılık zamanında gözleri zayıflamış, âmâ olmuştur. İki oğlu Yâkûb ve Iys ikiz olarak dünyâya gelmişlerdir.

İshâk -aleyhisselâm-, ömrünün sonuna doğru bu iki oğluna da ayrı ayrı duâ etmiştir. Yâkûb’a neslinden peygamberler gelmesi; Iys’a da zürriyetinin bol olması, soyundan melikler ve sultanlar gelmesi için Cenâb-ı Hakk’a ilticâda bulunmuştur.

Hz.İSHAK’IN (A.S.) MUCİZELERİ

Kavmi, kendisine:

“–Hayvanlar Sen’in peygamber olduğuna şehâdet etmezlerse, bizler Sana inanmayız!” dediler.

İshâk -aleyhisselâm- da hayvanlara:

“–Ey hayvanlar! Benim kim olduğumu söyleyin!” buyurdu.

Tilki: «Allâh’ın peygamberisin!» dedi.

Ceylan: «Halîlullâh’ın oğlusun!» dedi.

Keçi de: «Allâh’ın peygamberisin! Sana îmân etmeyen cehenneme gider!» dedi.

Yine Kudüs’te dîni teblîğ edince İshâk -aleyhisselâm-’a:

“–Eğer şu dağı harekete geçirirsen, Sana îmân ederiz!” dediler.

Dağ, büyük bir heybetle sallandı ve Kudüs halkı îmân etti. Kavmine îmânı teblîğ ederken, birisi sığır derileri getirdi:

“–Bunları dirilt!” dedi.

İshâk -aleyhisselâm- da derilerin içine kum doldurup duâ etti. Hepsi canlandılar.

Diğer bir mûcizesi de, elini sürdüğü bütün koyunlar yavrulardı.

Hz.İSHAK’IN (A.S.) KABRİ NEREDE?

Hazret-i İshâk, rivâyete göre yüz altmış yaşlarında bugünkü Filistin’in bulunduğu bölgede Kudüs yakınlarında vefât etmiş, babası İbrâhîm -aleyhisselâm-’ın kabrinin yanına defnedilmiştir. (İbn-i Esîr, el-Kâmil, I, 127)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Nebiler Silsilesi 1, Erkam Yayınları